سیاست های اقتصادی رئیس جمهور رونالد ریگان

محتوا

• سالهای اولیه ریگان
• حقوق و دستمزد ریگان
• 1980-1981: رکود اقتصادی
• Reaganomics و کاهش مالیات
• سیاست های Reaganomics
• ریگان و مقررات زدایی
• هزینه های دولت
• ریگان و بدهی
• تورم را بزنید
• شورای مشاوران اقتصادی
• سایر سیاست های اقتصادی روسای جمهور

بازبینی شده توسط مایکل بویل ، یک متخصص مالی باتجربه با بیش از 9 سال کار با برنامه ریزی مالی ، مشتقات ، سهام ، درآمد ثابت ، مدیریت پروژه و تجزیه و تحلیل است. مقاله بازبینی شده در 31 آگوست 2020

رونالد ویلسون ریگان چهلمین رئیس جمهور ایالات متحده بود که از 20 ژانویه 1981 تا 20 ژانویه 1989 مشغول خدمت بود. اولین وظیفه او مبارزه با بدترین رکود از زمان رکود بزرگ بود.

ریگان با تمرکز بر کاهش هزینه های دولت ، مالیات و مقررات ، قول "انقلاب ریگان" را داد. فلسفه او این بود: "دولت راه حل مشکل ما نیست. دولتاست مشکل "

ریگان مدافع اقتصاد لایز فایر بود. وی معتقد بود که بازار آزاد و سرمایه داری مشکلات کشور را برطرف خواهد کرد. سیاست های او مطابق با روحیه "طمع خوب است" دهه 1980 آمریکا است.

سالهای اولیه ریگان

رونالد ریگان در 6 فوریه 1911 متولد شد. وی در کالج Eureka در ایلینوی در رشته اقتصاد و جامعه شناسی تحصیل کرد ، سپس به عنوان گوینده ورزش رادیو و بازیگر شد و در 53 فیلم بازی کرد و بازی کرد. وی به عنوان رئیس انجمن صنفی بازیگران درگیر ریشه یابی کمونیسم در صنعت فیلم شد. این امر منجر به توسعه دیدگاههای سیاسی محافظه کارانه تری در وی شد. او مجری تلویزیون و سخنگوی محافظه کاری شد ، سپس از سال 1966 تا 1974 به عنوان فرماندار کالیفرنیا خدمت کرد.

ریگان در سال 1980 به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری جمهوری خواه معرفی شد. جورج اچ. بوش نامزد معاون رئیس جمهور بود. ریگان جیمی کارتر را شکست داد و چهلمین رئیس جمهور ایالات متحده شد.

حقوق و دستمزد ریگان

حقوق و دستمزد ریگان به عنوان رئیس جمهور 200000 دلار بود. دارایی خالص ریگان در زمان مرگ وی در سال 2004 حدود 15.4 میلیون دلار تخمین زده شد.

1980-1981: رکود اقتصادی

ریگان اقتصادی غرق در رکود تورمی ، ترکیبی از انقباض اقتصادی دو رقمی و تورم دو رقمی را به ارث برد. وی برای مقابله با رکود اقتصادی با تهاجمی مالیات بر درآمد را از 70٪ به 50٪ برای بالاترین سطح مالیات کاهش داد. او نرخ مالیات شرکتها را از 46٪ به 34٪ کاهش داد. وی قول داد که رشد هزینه های دولت را کند و مقررات را کاهش دهد. صنایع تجاری در همان زمان ، وی فدرال رزرو را به مبارزه با تورم با کاهش عرضه پول تشویق کرد.

Reaganomics و کاهش مالیات

کنگره در سال 1982 بالاترین نرخ مالیات را از 70 به 50 درصد کاهش داد. این به رشد تولید ناخالص داخلی برای چندین سال آینده کمک کرد. اقتصاد در سال 1983 4.5 درصد ، در سال 1984 7.2 درصد و در سال 1985 4.1 درصد رشد کرده است.

رشد اقتصادی برای چند سال آینده بیکاری را کاهش داد. در دسامبر 1981 این میزان 8.5٪ بود. حداقل دستمزد هر ساعت 3.35 دلار بود. كنگره با تصویب قانون مشاغل آموزش شغلی در سال 1982 برنامه های شغلی را برای افراد كم درآمد ایجاد كرد. نرخ بیكاری تا دسامبر 1982 به 10.8٪ افزایش یافت ، سپس به 8.3٪ در 1983 ، 7.3٪ در 1984 و 7٪ تا دسامبر 1985 کاهش یافت. ریگان نرخ مالیات را مجددا کاهش داد و این بار در سال 1987 به 38.5٪ کاهش داد.

رشد در پایان سال 1986 به میزان 4.463٪ سالم بود ، اما نرخ بیکاری 6.6٪ بود و همچنان از نرخ طبیعی بیکاری بالاتر بود. ریگان مجدداً مالیات را به 28٪ کاهش داد. رشد در سال 1987 با 3.46٪ رشد مشابه و در سال 1988 به 4.1٪ افزایش یافت. بیکاری در سال 1987 به 5.7٪ کاهش یافت و در سال 1988 به 5.3٪ کاهش یافت.

سیاست های Reaganomics

ریگان نظریه اقتصاد سمت عرضه را بر اساس ریگانومیک قرار داد. این نظریه پیشنهاد می کند که کاهش مالیات به اندازه کافی توسعه اقتصادی را تشویق می کند تا پایه مالیات را با گذشت زمان گسترش دهد. قرار است افزایش درآمد حاصل از اقتصاد قوی تر ، ضرر و زیان اولیه درآمد ناشی از کاهش مالیات را جبران کند.

طبق منحنی لافر ، این تنها در صورتی مثر است که نرخ های اولیه مالیات به اندازه کافی بالا باشد تا در "محدوده منع" قرار بگیرند. اولین کاهش مالیات ریگان به دلیل بالا بودن نرخ مالیات جواب داد. کاهش مالیات 1986 و 1987 چندان م asثر نبود زیرا در آن زمان نرخ مالیات منطقی بود.

ریگان همچنین این کاهش مالیات را با افزایش مالیات در جاهای دیگر جبران می کند. او مالیات حقوق و دستمزد و برخی مالیات های مالیات غیر مستقیم را تأمین اجتماعی افزایش داد و چندین کسر را کاهش داد.

ریگان نرخ مالیات شرکت ها را از 46 به 40 درصد کاهش داد ، اما تأثیر این وقفه نامشخص بود او رفتار مالیاتی بسیاری از سرمایه گذاری های جدید را تغییر داد. پیچیدگی به این معنی بود که نتایج کلی تغییرات مالیات شرکت وی قابل اندازه گیری نیست.

ریگان و مقررات زدایی

ریگان به دلیل ادامه کنترل کنترل قیمت های دوره نیکسون مورد تشویق قرار گرفت و آنها تعادل بازار آزاد را که می توانست مانع تورم شود ، محدود کردند. ریگان کنترل های نفت و گاز ، تلویزیون کابلی و خدمات تلفنی از راه دور را حذف کرد. وی همچنین سرویس اتوبوس های بین ایالتی و حمل و نقل اقیانوس را تنظیم مجدد کرد.

ریگان در سال 1980 مقررات بانکی را تنظیم کرد و کنگره Garn-St را تصویب کرد. قانون م Instسسات سپرده گذاری ژرمن در سال 1982. این قانون محدودیت های نسبت وام به ارزش را برای بانک های پس انداز و وام حذف کرد. کاهش بودجه ریگان همچنین باعث کاهش کارکنان نظارتی در هیئت مدیره بانک وام مسکن فدرال شد. در نتیجه ، بانک ها در سرمایه گذاری های خطرناک املاک و مستغلات سرمایه گذاری کردند. مقررات زدایی و کاهش بودجه ریگان به بحران پس انداز و وام در سال 1989 کمک کرد. بحران آغازگر رکود اقتصادی در سال 1990 بود.

ریگان در کاهش مقررات م affectثر بر سلامتی ، ایمنی و محیط زیست کم کاری کرد. در واقع ، وی این مقررات را با سرعت کمتری نسبت به دولت کارتر کاهش داد.

اشتیاق ریگان به بازار آزاد فقط به تجارت بین الملل دامن نمی زد. در عوض ، او موانع واردات را مطرح کرد. ریگان تعداد اقلام مشمول محدودیت تجارت را تقریباً دو برابر كرد و از 12٪ در 1980 به 23٪ در 1988 رساند.

هزینه های دولت

ریگان علیرغم مبارزات انتخاباتی برای کاهش نقش دولت ، در این زمینه به اندازه موفقیت در کاهش مالیات موفق نبود.او برنامه های داخلی خود را در طول سال اول 39 میلیارد دلار کاهش داد ، اما هزینه های دفاعی خود را افزایش داد تا در مخالفت با کمونیسم و ​​اتحاد جماهیر شوروی "صلح از طریق قدرت" را بدست آورد.

او در خاتمه جنگ سرد موفق بود. این زمانی بود که وی جمله معروف خود را گفت: "آقای گورباچف ​​، این دیوار را خراب کنید." ریگان برای تحقق این اهداف ، بودجه دفاعی را با 35٪ افزایش داد.

وی سایر برنامه های دولت را کاهش نداد. وی مدیکر را گسترش داد و مالیات حقوق و دستمزد را افزایش داد تا از پرداخت بدهی تأمین اجتماعی اطمینان حاصل کند.

هزینه های دولت هنوز هم رشد کرد ، نه به همان سرعتی که در زمان رئیس جمهور جیمی کارتر بود. طبق جداول تاریخی دفتر مدیریت و بودجه ، ریگان هزینه های خود را سالانه 9 درصد افزایش داد. این بودجه از 678 میلیارد دلار در بودجه نهایی کارتر در سال مالی 1981 (سال مالی 1981) به 1.1 تریلیون دلار در آخرین بودجه ریگان برای سال مالی 1989 افزایش یافت. کارتر هزینه سالانه 16٪ را افزایش داد ، از 409 میلیارد دلار در سال مالی 1977 به 678 میلیارد دلار در سال مالی 1981. </s></s>

در زمان ریگان ، هزینه های دفاع سریعتر از هزینه های عمومی رشد کرد. این میزان سالانه 11 درصد افزایش یافت و از 154 میلیارد دلار در سال مالی 1981 به 295 میلیارد دلار در سال مالی 1989 رسید.

ریگان و بدهی

اولین بودجه ریگان برای سال مالی 1982 بود. همانطور که از نمودار زیر مشخص است ، وی برای هر سال ریاست جمهوری خود کسری قابل توجهی داشته است. در نتیجه ، بدهی ها نیز هر سال افزایش می یافت. بودجه های ریگان بدهی ملی را از 998 میلیارد دلار در پایان آخرین بودجه کارتر به 2.9 تریلیون دلار در پایان آخرین بودجه ریگان ، سه برابر کرد.

سال مالی	کمبود	بدهی (میلیارد)	کسری / تولید ناخالص داخلی	رویداد
1981	$78	$997	2.4%	کاهش مالیات ریگان
1982	$127	$1,142	3.7%	بودجه اول ریگان
1983	$207	$1,377	5.6%	افزایش هزینه های دفاع
1984	$185	$1,572	4.5%
1985	$212	$1,823	4.8%
1986	$221	$2,125	4.8%	کاهش مالیات
1987	$149	$2,350	3.0%	سقوط دوشنبه سیاه
1988	$155	$2,602	2.9%	بانک فدرال نرخ ها را افزایش داد
1989	$152	$2,857	2.6%	بحران S&L

تورم را بزنید

ریگان حال و هوای رای دهندگان را جلب کرد وقتی گفت: "تورم به اندازه یک متقلب خشن است ، به اندازه یک سارق مسلح ترسناک است و به عنوان یک آدم کش یک کشنده است." نرخ تورم در سال 1980 13.5 درصد و در سال 1981 3.3 درصد بود. در سال 1982 به 6.1 درصد رسید. تورم برای سالهای باقی مانده ریاست جمهوری ریگان زیر 5 درصد بود.

اما ریگان نمی تواند تمام اعتبار مبارزه با تورم را به خود اختصاص دهد. پاول ولکر ، رئیس فدرال رزرو ، در سال 1980 به طور پیوسته نرخ وجوه تغذیه شده را به 20٪ افزایش داد. نرخ های بالای بهره تورم دو رقمی را پایان داد ، اما این نیز باعث رکود شد.

شورای مشاوران اقتصادی

ریگان در دوره هشت ساله ریاست خود ، بسیاری از اقتصاددانان مشهور را به شورای مشاوران اقتصادی آورد. ر chairسای جدید شامل موری ویدنبام ، مارتین فلدشتاین و بریل اسپرینکل بودند. در این شورا همچنین ویلیام نیسکانن ، جری جوردن ، ویلیام پول ، توماس گیل مور و مایکل موسی حضور داشتند. Niskanen یکی از معماران Reaganomics بود. کارمندان شامل برنده جایزه نوبل و ستون نویس ستارگان نیویورک تایمز ، پل کروگمن و استاد هاروارد لری سامرز بودند. سامرز بعداً رئیس شورای اقتصاد ملی رئیس جمهور اوباما شد.

سایر سیاست های اقتصادی روسای جمهور

• دونالد ترامپ (2017 - 2021)
• باراک اوباما (2009 - 2017)
• آیا ترامپ یا اوباما برای اقتصاد بهتر هستند؟
• جورج دبلیو بوش (2001 - 2009)
• سیاست های اقتصادی اوباما و بوش را مقایسه کنید
• بیل کلینتون (1993 - 2001)
• جیمی کارتر (1977 - 1981)
• ریچارد نیکسون (1969 - 1974)
• لیندون بی جانسون (1963 - 1969)
• جان اف کندی (1961 - 1963)
• هری ترومن (1945 - 1953)
• فرانکلین روزولت (1933 - 1945)
• هربرت هوور (1929 - 1933)
• وودرو ویلسون (1913 - 1921)